عبد الکریم افکار آزاد زمـــزم پنهــــان ای باغبـــان در گلستان ، گل را چــــــرا پنهان کنی چـــــون مااسیر آن گلیم ، از ما چـرا پنهان کنــــی آن گــــل دهد بــــوی خدا ، از ما چــــراباشد جـــدا بـــــــوی خدا را ای خدا ، دیگر چـــــرا پنهان کنـــی در انتــظارش عالمی ،حیـــران ســــرگردان هـــمی آن آیــــت مخزون را ، دیگـــر چـــــرا پنهــــان کـــنی ظلــــم ستم غـــوغـــا کند ، دنیـا پـــــر از بلوا کنــــد درپرده ی غیبت دگر ، منجی چـــرا پنهــــان کنــــی ای آگـــه از ســـــر وعلن ، ای خالق لــــــوح قلــــم عمرم به پایان شد دگــر ، مهــدی چرا پنهان کنـــی مستضعفان داده ای ، خـــود وعده ی مــلک زمیـــن آن وعده ی مستضعفان ، دیگر چـــــرا پنهان کنـــی شد نیمه ی شعبان ز نــو ، دل انتظار مــــــاه نـــــو این ماه را در پشت ابــر ، دیگر چــــرا پنهان کنــــی او مکه هست و او مـنا ، هم سعی باشد هم صفا اوزم زمــــزم بی انتها ، زمـــــزم چرا پنهـان کنــــی هر جمعه ندبه ســر دهیم ، با یاد مهدی سـردهیم هستیم بی مـــولا خدا ، مـــولا چرا پنهان کنــــی